Mijn held is de jouwe niet!

Helden, rolmodellen, voorbeeldfiguren en maatgevers. Wie zijn dat, hoe en waarom word je een held of rolmodel en wat moet je er mee? Het werd snel duidelijk dat de titel van het debat goed gekozen was: Mijn held is de jouwe niet! Want de aanwezigen, voornamelijk jongeren onder de dertig, waren daar zeer uitgesproken over.

Sommige aanwezigen hadden hun moeder als heldin, omdat die had geploegd en gezwoegd om de kinderen groot te brengen en veel steun gaf/geeft. Ook voor panellid en rolmodel Remy Bonjanski, wereldberoemd in Japan vanwege de sport die hij beoefend, is zijn moeder zijn held(in). Anderen vonden het helemaal niet nodig om een voorbeeldfiguur te hebben. Waar Nelson Mandela voor velen als held en voorbeeldfiguur geldt, merkte een jongedame op dat hij dat voor haar absoluut niet was, omdat zij had gehoord dat hij in het verleden zijn vrouw zou hebben geslagen.

Speciaal voor het debat had Aaliyah Bochhah (28, werkt bij NOS headlines en wil een interculturele glossy op de markt brengen) jongeren ondervraagd over positieve rolmodellen. Superman en andere bekende namen passeerden in het filmpje, en een jongetje noemde zelfs kikkers als zijn helden! Opvallend was dat de meeste respondenten in dit filmpje over positieve rolmodellen van het mannelijk geslacht waren. Ook de genoemde helden waren vrijwel allemaal man.

Het tweede filmpje ging over negatieve rolmodellen en ging uitsluitend over meisjes en vrouwen, die aan boulimia lijden. De organisatie had van tevoren niet zo nagedacht over deze opvallende splitsing in het beeldmateriaal en was zich er niet van bewust dat zij zo onbewust of bewust ook stereotype beeldvorming aan het doorgeven is. Op het filmpje over boulimia werd heftig gereageerd. De discussie ging uiteindelijk niet meer over rolmodellen, maar over mooi en niet mooi, over aantrekkelijk willen zijn voor het andere geslacht, en hoe dat in witte en zwarte culturen verschilt. Want boulimia komt veel voor in westerse, witte culturen en is redelijk onbekend in zwarte en gekleurde culturen, waar mannen prijs stellen op rondborstige en mooi gewelfde vrouwen, aldus een jongedame, die werd bijgevallen met gelach. De jonge aanwezigen snapten de onderliggende dynamiek van boulimia niet, empathie was dan ook ver te zoeken. Een jongeman zei dat hij niet wil dat zijn belastingencenten worden besteed aan het herstel van boulimiapatienten.

Waar vooral op scholen gebrek aan is, zijn rolmodellen uit bijvoorbeeld de Surinaamse, Turkse, Marokkaanse en andere in Nederland vertegenwoordigde culturen, werd gezegd. Want daar is behoefte aan bij gekleurde jongeren, helden en rolmodellen uit de cultuur waarin ze zijn opgevoed. Zelf zoeken en zelf vragen, werd er geantwoord, niet wachten! Wees zelf actief. Een pittige jongedame vond dat al dat gedoe met rolmodellen en helden eigenlijk flauwekul was: mooi dat ze er zijn, maar uiteindelijk moet je zelf door allerlei processen heen in het leven en die helden zijn er echt niet bij als jij het moeilijk hebt, hield ze haar leeftijdgenoten voor. Word zelf je eigen rolmodel, was haar advies. Met haar komt het wel goed. Uiteindelijk dus een pittig debat, waar de jongeren geen blad voor de mond namen, nadat ze eenmaal op stoom waren gekomen. Maar of je nou behoefte hebt aan een held of niet, als Remy Bonjansky in tha house is, zeg je natuurlijk geen nee tegen een fotootje samen!



© Usha Marhé, 2009

India Today: 'The Iceberg of Rape' (ENG)

"A rapist creates an opportunity that allows for a situation where there is privacy so that his control over the victim is complete."

"...in most cases rape is well-planned and a considered act. The rapist actually enacts the rape in his mind for many times before he actually carries it out; the opportunity in most of the cases is created by manipulating situation carefully."

These quotes are from an excellent article in India Today: The Iceberg of Rape. (Thank you Annie Paul, for drawing my attention to it.)

In 1996 my book 'Tapu Sjen/Conceal Your Shame' about incest among Surinamese people was published. Incest is sexual abuse by family members or other caretakers who can be considered family. In this book victims of Indian, African, Chinese and Javanese origin tell their stories. I myself suffered from incest, which is the reason why I had so many questions. Nobody could answer them, so I went searching for answers. I wrote those answers and the stories I found along down in my book, breaking the taboo about this subject in the Surinamese society with it once and for all.

Through study and lots of interview I came to the same conslusion as stated in the article: with incest (sexual abuse) the abuser creates an opportunity that allows for a situation where there is privacy so that his control over the victim is complete. And in most cases rape c.q. incest is well-planned and a considered act. The abuser actually enacts the abuse in his mind for many times before he actually carries it out; the opportunity in most of the cases is created by manipulating situations carefully. The article in India Today also states that in 'as many as 90 percent' of the cases of 'Date Rape the victim is known to the rapist'.

Make no mistake about this, always keep in mind when you read about sexual abusers: creates an opportunity and well-planned and a considered act. Because people don't believe this or don't want to see this, they silence themselves and by doing that, they protect the rapist instead of the victim. They rather acuse victims of enabling the abusers, because it is easier handling somebody who is already victimized. As a society, we thus enable sexual abusers to do what they are addicted to and want to relive time after time for the high they get out of it: dominate and control others, destroying their lives and spirits.

Do you want to be a part of the problem or a part of the solution? Then stop enabling sexual abusers, as university officials are reported to be doing in this article in The Australian: Women in jeans no-no on Kanpur campus! Quote: WOMEN students have been banned from wearing jeans in India by university officials who blame Western dress for rising incidents of sexual harassment and assault. "We found the offenders mostly target girls in jeans. (The decision) was necessary as we keep receiving complaints from parents and students who expect us to act against the offenders," said Dayanand Degree college principal Meeta Jamal. "We inform the police about the incidents but the college's authorities have jointly decided to refrain girls from wearing jeans or using cell phones on campuses."

Duh... How stupied can one be? This is a perfect example of blaming the victim and enabling sexual abusers.

Luckily, there are smarter persons walking around too. Quote: "Simpy Sinha, 27, said she suspected a political motive in the harassment in Kanpur, similar to the annual campaign by Hindu nationalist groups to prevent Valentine's Day celebrations. "These people, they just try to create some havoc to get attention. Why not tell these boys not to leave their houses after 6pm?" she said. "Even girls wearing salwar kameez (long shirt and pants) or saris get raped."

Educate yourself and help spreading awareness. Because this is a big problem in our world. If in the United States, a country considered to be modern, democratic and leader of the 'free' world, 1 out of every 4 women has been/is sexually abused, which is the tip the rape-iceberg in that country, ask yourself: what is happening in the rest of the world?

Bob Crébas van Marktplaats.nl: 'Alles begint met niks doen, met in het gras liggen en nadenken' (NT)

De headline (hieronder) van dit artikel in het maandblad MUG MAGAZINE trok direct mijn aandacht. Ik vind het zo interessant dat ik het jullie ook gun om te lezen. Bij deze. Usha


Crébas wil niet over geld nadenken
'Actievoeren en ondernemen is precies hetzelfde'

Bob Crébas was één van de drijvende krachten achter 'Het Goed’, de grootste kringloopketen van Nederland en de website Marktplaats. ln 2004 verkocht hij Marktplaats aan eBay voor 225 miljoen. Crébas was in een klap multimiljonair. Maar aan dat succes ging een leven vooraf van uitkeringen, Melkertbanen en actievoeren.

Tekst Toine Graus

Crébas (58) leidt zijn gasten rond over zijn nieuwe project Brennels Buiten, een natuur- en recreatiepark in de Noordoostpolder. Velden vol brandnetels wuiven in de wind. Van brandnetels kun je na bewerking kleren maken en Crébas heeft daarmee een eigen kledinglijn opgezet. “Je kunt hier sporten, door de natuur struinen of gewoon niks doen. Alles begint met niks doen, met in het gras liggen en nadenken”, zegt Crébas. Een opmerkelijke uitspraak voor een van de meest succesvolle ondernemers van Nederland. Die uitspraak zou ook het motto van zijn eigen leven kunnen zijn. Hij was een dromer die nooit serieus aan het werk leek te komen. “Van mijn 21ste tot mijn 33ste deed ik uitzendwerk, was ik werkloos of had ik een gesubsidieerde baan, het ging op en af”, vertelt hij als we aan de kruidenthee zitten in het paviljoen van Brennels Buiten. “Een tijdje heb ik een vaste baan gehad bij de gemeente Noordoostpolder. Van elke maand was ik een week ziek, een vaste baan paste niet bij mij. Toen mijn vrouw ging werken heb ik me laten ontslaan. Ik wilde best huisman zijn met een uitkering. Voor de kinderen zorgen, de moestuin bijhouden, hout kappen voor de kachel en in een band spelen vond ik zinniger dan een baan. Waardering voor werk kreeg ik pas in de Kringloopwinkel in Emmeloord. Tot dan toe had ik altijd het idee gehad dat werk iets is voor de dommen.”

Crébas heeft de Landbouwschool in Emmeloord en de Bosbouwschool in Arnhem gevolgd. Dat is nu niet direct een opleiding die je voorbereidt op de zakenwereld. Crébas: “Ik heb met de hakken over de sloot mijn diploma's gehaald. Een kenmerk van rijke ondernemers is dat ze niet al te slim zijn op school. Ze zijn wel creatief. Mensen met een goede opleiding beginnen niet aan zo'n avontuur. Mijn echte opleiding lag elders. Ik kom uit een heel open, progressief gezin met negen kinderen. Er werd altijd gediscussieerd. Iedere langharige uit de Noordoostpolder kwam bij ons langs. Thuis leerde ik meer dan op school. Daar kreeg ik steeds weer te horen dat ik te links was en niet geschikt voor een gewone baan. Ik heb veel geleerd in de praktijk, vooral als actievoerder tegen kernenergie. In de Noordoostpolder dreigde een kerncentrale te worden gebouwd. Mijn vrouw en ik hebben toen met een paar mensen de Werkgroep Kernenergie Noordoostpolder opgericht. In 1980 hebben we met een groep mensen de Poldertoren in Emmeloord bezet. Dat was een groot succes, we kregen veel steun van de bevolking. Ik was echt gelukkig als actievoerder. We hadden een missie en het was leuk om te doen."

En toen werd je van actievoerder ondernemer. Hoe ging dat?
"Iemand van een werklozenproject in Emmeloord vroeg of ik iets wist waar we werklozen voor konden inzetten. Ik kende het 'Emmaus project' van Abbé Pierre in Frankrijk uit het tijdschrift De Kleine Aarde. Daklozen konden in hun bestaan voorzien door tweedehands spullen te verkopen. Ik was altijd al bezig met milieu en samenleving en in een winkel in tweedehands goederen kon je die twee zaken mooi combineren. Dat werd de kringloopwinkel Goedzooi in Emmeloord. Zo werd ik van actievoerder ondernemer, een heel logische ontwikkeling. Actievoeren en ondernemen is precies hetzelfde: je probeert zoveel mogelijk mensen te bereiken. Goedzooi draaide uitstekend. Na een paar jaar stonden we voor de keuze of we een werklozenproject wilden blijven of een loonvormend bedrijf wilden worden. We kozen voor het laatste en ik stond vanaf toen op eigen benen. Ik moest sowieso uitstromen en een kantoorbaan zou ik niet overleven. Ik kan maar een ding, mijn eigen ding."

Goedzooi groeide uit tot kringloopketen 'Het Goed' met zeventien vestigingen en 65o werknemers. Hoe verklaar je dat succes?
,,Het ging ons altijd in de eerste plaats om de mensen en niet om het geld. We wilden iedereen bereiken, zowel de arbeiders als de notabelen. Als de dokter naar de kringloopwinkel kwam, werd de drempel voor iedereen lager. Dat heeft denk ik ook te maken met de Noordoostpolder waar ik bijna mijn hele leven heb gewoond. Daar kwamen mensen uit alle delen van het land bij elkaar die het ondanks grote verschillen samen moesten zien te rooien. Ik was de zoon van een grote boer en ik wist al jong dat ik niet te elitair moest gaan doen. In de kringloopwinkel heb ik veel nagedacht, me verdiept in management en van alles uitgeprobeerd. Ik had altijd een rekenmachine op zak. Later werden we door onze eigen achterban uitgemaakt voor kapitalisten. Waarom? Omdat wij succes hadden en zij niet?"

En daarna had je weer groot succes met Marktplaats.nl.
“Een marktplaats op internet is niet anders dan een goede kringloopwinkel: netjes en overzichtelijk maar er moet wel wat te rommelen en te ontdekken zijn. We wilden geen modieus gedoe met veel Engelse termen maar een Hollandse uitstraling, doe maar gewoon. De eerste beslissing die we namen was om alle seksadvertenties van de site af te gooien. Binnen éen jaar was Marktplaats.nl de grootste website voor tweedehands goederen. Concurrenten hebben ons steeds onderschat. Zo werd Spott.nl gelanceerd door de kranten. Dat was een miljoeneninvestering die uitdraaide op een flop. We maken jullie kapot, dreigden de kranten. De Telegraaf was marktleider met advertenties in tweedehands spullen. Die krant werd mijn persoonlijke vijand. Ik vond het niet verkeerd om de Telegraaf eens een kopje kleiner te maken. Een goede vijand uitkiezen is een belangrijk element van ondernemen. Marktplaats.nl explodeerde, maar er kwam geen cent uit. Jarenlang moesten we alleen maar investeren tot ik het idee kreeg om zes euro te vragen voor alle spullen met een waarde van boven de tweehonderd euro. Alles daaronder bleef gratis. We draaiden vrijwel meteen met winst. Toen doemde het grote geld aan de horizon op. De Telegraaf bood dertig miljoen voor Marktplaats, maar daar gingen we niet op in. We verkochten pas toen we zelf een geschikte kandidaat vonden. Dat was eBay."

En nu ben je miljonair, maakt geld gelukkig?
“Ik heb nooit bankier willen worden. Ik wil helemaal niet nadenken over geld. Ik ben nu rijk maar zou ik daarom weer werkloos worden? Ik werk gewoon door tot ik doodga.”

MUG MAGAZINE juni 2009 ACHTERGROND PG. 19